بررسی تغییرات ژنتیکی پورین پروتئین oprd در جدایه های بالینی پسودوموناس آئروژینوزا مقاوم به ایمی پنم در بیماران سوختگی

زمینه: مقاومت در باکتری پسودوموناس آئروژینوزا یکی از مهم ترین تهدیدها در بروز عفونت غیرقابل کنترل توسط این عامل فرصت ­ طلب بیمارستانی در بیماران سوختگی است. یکی از مکانیسم های مقاومت این باکتری نسبت به داروهای هیدروفیل، وجود پورین پروتئین oprd در دیواره آن است.  هدف: این مطالعه به منظور ارزیابی تغییرات توالی ژنتیکی ژن oprd در جدایه­های پسودوموناس آئروژینوزا مقاوم به ایمی­پنم در بیماران سوختگی انجام گرفت.  مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی از مهر ماه 1392 تا بهمن 1393 در بیمارستان قطب­الدین شیرازی انجام شد. در این مدت، 253 نمونه زخم سوختگی بیماران بستری از نظر رشد میکروبی بررسی و باکتری های پسودوموناس آئروژینوزا شناسایی شد. تمامی جدایه ها با استفاده از ترادف یابی اختصاصی ناحیه مورد مطالعه بررسی شدند. تغییرات موجود در توالی با الگوی حساسیت دارویی جدایه ها نسبت به داروی ایمی پنم مقایسه گردید.  یافته­ها: شیوع باکتری پسودوموناس آئروژینوزا در مرکز سوختگی شیراز %22 بود. بیش از %90 پسودوموناس آئروژینوزاها مقاوم چند دارویی بودند و تنها %25 آن ها حساسیت به ایمی­پنم داشتند. بیش از %80 نمونه های مقاوم به ایمی پنم از نظر ترادف­یابی تغییر در ساختار ژن مرتبط با پروتئین oprd داشتند.  نتیجه­گیری: با توجه به یافته ها، به نظر می رسد پسودوموناس آئروژینوزا به عنوان میکروارگانیسم شایع در زخم بیماران سوختگی، دارای تغییر در ساختار ژنومی پورین پروتئین دیواره­ای oprd است. این امر می­تواند در بروز مقاومت این باکتری در بیماران بستری نقش داشته باشد.